W związku z szumem medialnym wywołanym porozumiem podpisanym przez Związki Zawodowe i rząd RP , dla usystematyzowania dyskusji, przedstawiam krótki rys historyczny.

W piątek, 2 października, w Warszawie odbędzie się manifestacja w obronie miejsc pracy, którą organizuje Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych. Będzie ona formą sprzeciwu wobec projektu Polityki energetycznej Polski do 2040 r., która - jak stwierdza OPZZ - jest "cichym wyrokiem śmierci dla górnictwa węgla kamiennego, brunatnego i paliw kopalnych, sektora energetycznego, przemysłu chemicznego, cementowego, hutniczego, stalowego i transportu”.

Porozumienie, które 25 września podpisali związkowcy i delegacja rządowa, było potrzebne obydwu stronom. Rząd Prawa i Sprawiedliwości do tej pory nie musiał się mierzyć ze strajkami górniczymi i chciał za wszelką cenę uniknąć eskalacji protestów. Natomiast strona społeczna, podobnie jak cała branża, znalazła się pod ścianą i nie mając wyjścia musiała podjąć rozmowy o wygaszaniu kopalń.

- Nigdy nie mówiliśmy, że w 2049 r. w ogóle nie będzie węgla w polskim miksie - powiedział w wywiadzie dla wtorkowej, 29 września, Rzeczypospolitej wiceminister aktywów państwowych Artur Soboń.